بررسی تأثیر قطع آبیاری در مرحله تشکیل دانه روی عملکرد و کیفیت جوانه‎زنی بذر چغندرقند

یکی از اهداف مهم در زراعت چغندرقند، افزایش قدرت جوانه‎زنی و استقرار بوته در شرایط کمبود رطوبتی خاک می‎باشد. در این تحقیق آبیاری بوته‎های تولید کننده بذری پس از دریافت 750، 1000 ، 1250 و 1500 درجه_ روز رشد (GDD) از زمان کاشت ریشه متوقف شد و بذرها در شرایط تنش خشکی تشکیل و رشد یافتند. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار و در چهار تکرار انجام شد. در زمان برداشت صفات کمی شامل عملکرد بذر خام، بذر استاندارد، زیر و بالای استاندارد اندازه‌گیری شد. هم‎چنین کیفیت جوانه‎زنی هریک از تیمارها تحت فشارهای اسمزی صفر و 12- بار در چهار تکرار تعیین شد. نتایج نشان داد که عملکرد بذر در تیمار عدم قطع آبیاری (1500 GDD) حدود هفت برابر عملکرد بذر در تیمار قطع زود هنگام (750 GDD) آبیاری است. با به تعویق افتادن زمان قطع آبیاری، درصد وزن بذر استاندارد، قوه نامیه، ویگور و بنیه جوانه‎زنی افزایش یافت. طول ریشه بیشتر از طول ساقه تحت تأثیر شرایط رطوبتی زمان تشکیل و رشد بذر قرار گرفت. به طوری که عدم قطع آبیاری تا 10 روز قبل از برداشت موجب افزایش طول ریشه و طول ساقه به ترتیب 50 و 30 درصد نسبت به تیمار قطع زود هنگام (750 GDD) آبیاری شد.